NOTHING COMES FROM NOTHING is een serie schilderijen die de aandacht richt op de belichaamde ervaring van kunstwerken. Papierknipsels op doeken, bijna wit of bijna zwart, vragen om een opmerkzame toenadering van de beschouwer. Alleen door fysiek aanwezig te zijn voor het doek en aandachtig te kijken kunnen de ogen de subtiele verschillen in kleur en patroon onderscheiden. Een snelle blik brengt niet het volledige scala aan tonaliteiten naar voren. Je moet in beweging blijven en het werk steeds opnieuw beschouwen. Gradaties in kleur, nuances in vorm: de materialiteit is hier duidelijk van belang, zoals in de eerder gestarte serie TYPOLOGY OF AN IDEAL LANDSCAPE. Herkenbare voorstellingen verdwijnen, maar wat overblijft is de handeling van de collage –het samenbrengen van papierknipsels tot geabstraheerde voorstellingen met titels als TO EVERY THING THERE IS A SEASON; THE CLOSER THINGS GET TO NON-EXISTENCE; THINGS DEVOLVING TOWARD, OR EVOLVING FROM, NOTHINGNESS. Er is geen duidelijke positie van waaruit het beeld als geheel is te overzien. In de publicatie Discovery of the Well-Known (2013) schrijft Margriet Kemper: “Er is geen breedte en geen hoogte, bron en berg worden verbonden door […] het wit van de sneeuw, het gebroken wit van het zand en het zwart van de nacht.” De verschillende tinten wit, bijvoorbeeld, maken elkaar zichtbaar – ze werken samen. Ze nodigen je uit genuanceerder te kijken, ook naar de context van het schilderij. Hiermee refereert het werk aan steun; een thema dat in meer van mijn werken terugkomt, bijvoorbeeld in I SUPPORT YOU – YOU SUPPORT ME.