Richard Long heeft een eredoctoraat ontvangen van de kunstacademie van Katowice, Polen, en ter ere van zijn werk heeft curator Marta Lisok de tentoonstelling Adherence georganiseerd met werk van Richard Long en werk van 14 andere kunstenaars, waaronder mijn werk.

In de tentoonstelling toonde ik ondermeer het werk Stones. Mijn oma vroeg familieleden, vrienden en kennissen om haar steentjes van hun reizen te brengen. Langzaam bouwde ze een collectie op uit alle hoeken van de wereld – elk steentje werd geleverd met een handgeschreven briefje waarop stond waar het vandaan kwam, wat de collectie een intieme sfeer geeft: elke locatie is neergekrabbeld in een handschrift afkomstig van een ander lichaam. Stones bestaat uit deze geërfde verzameling stenen die met gekleurde draden zijn vastgemaakt aan natuurlijk handgeverfd textiel, dat kan worden opgerold (en gedragen). Handgeschreven notities met locaties zijn – als labels – aan het textiel genaaid. Werken met deze stenen en notities is werken met tijd die in materiaal is vastgelegd en het is een manier om dicht bij degenen te staan die de stenen en notities in het verleden hebben gehanteerd.

Daarnaast toonde ik twee Macrobes, een serie muurtekeningen en zestien Leaky Bags met handgeborduurde performance scores en het gedicht leaky spores & other forms of morphoses geschreven door Roy Voragen.

Curator Marta Lisok schreef over mijn werk:
De kunstenaar is geïnteresseerd in het begrip poreusheid. Of het nu gaat om Leaky bags (2023 -2024) die de aanzet geven tot het achterlaten van sporen in de vorm van zaden, zakjes waarvoor ze gefermenteerd canvas gebruikte, die maandenlang in de grond werden begraven en gedeeltelijk werden ontbonden door slakken, kevers, spinnen, duizendpoten, of Microbes (2023) gebruiksvoorwerpen in de vorm van een kostuum dat aanmoedigt tot het loslaten van de menselijke vorm en de tijdelijke transformatie in een micro-organisme, de kunstenaar tekent in haar werken dichte netwerken van relaties tussen lichamen en materialen. De performatieve aard van deze objecten is cruciaal. De noodzaak om dingen in beweging te zetten, die in hun trajecten specifieke plaatsen beschrijven en het weven van factoren die ze opbouwen, zoals in het werk Stones (2024), dat een activiteit is met een verzameling stenen die door familieleden en vrienden van haar grootmoeder uit verschillende delen van de wereld zijn meegebracht. Isolde Venrooy naaide ze op stof en plaatste naast elke steen een bijschrift dat aangaf waar de steen vandaan kwam. Zo stelde ze een vraag over de stenen en over haar eigen geschiedenis als erfgename van deze verzameling.